Rozdział 12 :>

         Obudziłam się o 10.00 i szybko wstałam, gdyż zazwyczaj o tej godzinie szłam do szpitala. Pozbierałam swoje rzeczy, pocałowałam Justina w policzek i wyszłam. Biegnąc do domu potknęłam się i upadłam na twarz, rozcinając sobie cały policzek. Boże...jaka ze mnie pokraka... Postanowiłam resztę drogi dojść, gdyż utykałam na jedną nogę.

         W domu poszłam szybko po apteczkę i zaopatrzyłam ranę na policzku. Wyglądałam jak siódme nieszczęście. Zrezygnowana poszłam się umyć, ubrać i umalować. Zjadłam jeszcze śniadanie i ruszyłam do szpitala. Strasznie bolało mnie kolano, więc gdy weszłam do środka, usiadłam na pierwszym lepszym krześle w holu. Po 5 minutach ruszyłam do pokoju Liama i Nialla. Wchodząc popatrzyli na mnie pytająco, więc odpowiedziałam:

- Nic mi się nie stało, tylko potknęłam się. Lekko rozcięłam sobie policzek i stłukłam kolano.

- Może idź do lekarza z tym kolanem. Wygląda poważnie - powiedział z niepokojem Liam.

- Nie, dam radę - odpowiedziałam ze sztucznym uśmiechem.

          Rozważałam jeszcze tą propozycję, gdyż kolano na prawdę mnie bolało. Po chwili dodałam:

- No, a co tam u was? Jak się czujecie?

- U mnie wszystko w najlepszym porządku - odpowiedział Niall wpieprzając chipsy i oglądając mecz w telewizji.

- U mnie też, ale na prawdę uważam, że powinnaś iść do lekarza z tym kolanem - upierał się na swoim Liam.

- Dobra, dla Daddiego pójdę - powiedziałam i wstałam, ale upadłam na podłogę z bólu kolana.

- Nic ci nie jest?! - krzyknął Niall.

          Podniosłam się powoli z ziemi i zaprzeczyłam ruchem głowy. Skierowałam się w stronę drzwi i nagle zobaczyłam Jen, która szła i patrzyła się w inną stronę. Natychmiastowo się zatrzymałam, ale nie zdążyłam się cofnąć i Jen otwierając drzwi mocno przywaliłam mi w dynię i urwał mi się film.

*Z perspektywy Jen*

         Szybko popatrzyłam w kogo uderzyłam i aż podskoczyłam z przerażenia. Schyliłam się i zaczęłam krzyczeć:

- Ania!!! Nic ci nie jest?!!! HALOOOOOOO!!! 

          Poklepałam ją po policzkach i ze łzami w oczach spojrzałam pytająco na Liama i Nialla. Ich miny po prostu skamieniałe. Krzyknęłam:

- CO JA MAM ZROBIĆ?!!? LIAM!!!!!

          W końcu się ocknął i krzyknął:

- LEĆ PO LEKARZY!!!

           Pędem wstałam i pobiegłam po lekarza. Po drodze wpadłam na Jess, która krzyczała za mną ,,Co się stało?!". Nie zatrzymywałam się i biegłam dalej po lekarza i na szczęście wpadłam na niego dość szybko. Wyjaśniłam mu zaistniałą sytuację i ruszyłam z nim w stronę pokoju chłopaków. Idąc zobaczyłam Jess, która biegła w moja stronę. Zatrzymałam ją i opowiedziałam o sytuacji.

            Kiedy Anię zabrano z pokoju, poszłam pod gabinet lekarza. Za to Jess została porozmawiać z chłopakami. Przysnęłam na godzinę, a obudziła mnie Jess pytając, czy już wiadomo coś w sprawie Ani... Odpowiedziałam:

- Nie, ale widzę że chcesz iść do Louisa. Idź, a jak coś się stanie to cię powiadomię.

- Dziękuję - uśmiechnęła się i ruszyła w stronę sali Louisa.

              Siedziałam tak z 30 minut, kiedy zauważyłam lekarza Zayna, zmierzającego w moją stronę. Pomyślałam ,,Ciekawe, jakie złe  nowiny jeszcze dziś usłyszę?" Wstałam, by porozmawiać z doktorem:

-Co z Zaynem i Harrym?

- Z Harrym bez zmian... Bardzo mnie to niepokoi, dawno powinny się pojawić oznaki poprawy - spuścił głowę lekarz - Za to z Zaynem, jestem pod wrażeniem, gdyż jego stan jest co raz lepszy. Możliwe, że jeszcze w tym tygodniu się obudzi - powiedział z uśmiechem lekarz i odszedł.

               Bardzo się ucieszyłam z wiadomości o Zaynie, lecz smutno z powodu Harrego... Z zamyśleń wyrwał mnie głos lekarza Ani z zaniepokojoną miną. Zaczął mówić, że Ania...

****************************************************************************************************
Jest 12 :D Jak Wam się podoba? Czekam na Waszą opinię w komentarzach ;)
Nie bądźcie zdziwieni jak pewnego dnia będzie informacja o końcu bloga, a będzie to środek opowiadania..